اخبار خاورمیانه آسیا- اقیانوسیه آفریقا اروپا آمریکا جامعه هنر کسب و کار ورزش
ایران سیاسی اقتصاد انرژی انرژی هسته ای فرهنگ دفاع ورزش
10 دقیقه یک سوال ساده را نشان می‌دهد آفریقا امروز بازار گربه‌ها و سگ‌ها تقسیم‌بندی اقتصادی چهره به چهره به طور خلاصه بینش IRAN IRAN TECH IRAN TODAY
#
تحریم‌ها معمولاً با نارضایتی، مخالفت، تظاهرات و تنش‌های مداوم دنبال می‌شوند، اما در ایران گسترده و کوتاه مدت نبوده‌اند، عمدتاً به این دلیل که کشور علی‌رغم اینکه تحت تحریم‌ها قرار دارد، توانسته کالاهای ضروری و ثانویه را تامین کند. سخت ترین تحریم های آمریکا در چند سال گذشته
دولت با وجود محدودیت های ارزی ماهانه یک میلیارد دلار برای خرید کالاها و آذوقه های ضروری در نظر گرفته است.
تقریباً پنج سال از سخت‌ترین تحریم‌های ایالات متحده، ناشی از حدود 40 سال تحریم‌های مورد حمایت سازمان ملل، و ایران همچنان پابرجاست. از قضا این تا حدودی به دلیل دهه‌ها قرار گرفتن در معرض چنین ثروت ظالمانه‌ای است.
ایران با یافتن راه‌هایی برای دور زدن تحریم‌ها زنده ماندن را آموخته است و دارای اقتصادی پیچیده، چندوجهی با سرمایه اجتماعی گسترده است.
بیکاری بالاست؛ تورم بالاست و ممکن است ارز خارجی ما تمام شود. اما قفسه‌های مغازه‌ها در پایتخت و شهرهای بزرگ به وفور انبار شده‌اند و آذوقه کافی برای کل جمعیت دارند.
هیچ چیز ارزان نیست اما وجود دارد. چگونه به آنجا رسید و آیا در آنجا خواهد ماند؟
تجارت یک کشور حاصل همکاری و همکاری چند واحد مختلف است. اگر قرار است تجارت رونق بگیرد تا کالا با قیمت مناسب و راحت به دست مشتری نهایی برسد، بانک مرکزی، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت امور خارجه، وزارت کشاورزی، وزارت اقتصاد و سایرین باید همه با هم در جهت یک هدف مشترک کار می کنند.
کار آنها مانند ماشینی است که هر چهار چرخ آن باید در یک زمان و در یک جهت حرکت کنند. اگر چرخ‌ها در یک راستا نباشند، هر چه بیشتر شتاب دهید، خطر خرابی خودرو بیشتر می‌شود.
این بدان معناست که تجارت، ارز، پول، مالیات، حمل و نقل و همه سیاست‌های دیگر باید با یک هدف مشترک تطبیق داده شوند. مهم نیست که آنها به سمت کجا حرکت می کنند، همه آنها باید یک هدف را هدف قرار دهند.
یحیی آل اسحاق، وزیر سابق، وزارت بازرگانی
نیاز مادر اختراع است
تحریم‌های اقتصادی تجارت خارجی و فعالیت‌های دولتی را هدف قرار می‌دهد، آنها تلاش می‌کنند رفتار کشور هدف را تغییر دهند، به این امید که در نهایت تسلیم خواسته‌های کسانی شوند که آنها را تحریم کرده‌اند.
تحریم ها معمولاً برای تأثیرگذاری بر تجزیه و تحلیل هزینه و فایده تصمیم گیرندگان ملی و توانایی آنها برای اجرای «سیاست های مشکل ساز» هستند. کنترل‌های اقتصادی آمریکا، به‌ویژه بر روی مواد نظامی، در تلاش برای ایجاد محدودیت‌های عملکردی بر قابلیت‌های دفاعی و نفوذ منطقه‌ای ایران اعمال شد.
اما همانطور که تحریم‌های اقتصادی ایالات متحده تمایل به شکست در دستیابی به اهداف سیاست خارجی آمریکا دارد، محدودیت‌های این کشور بر تجهیزات و برنامه‌های نظامی نیز چنین است.
این اصل وجود دارد که از زمان های قدیم صادق بوده است و می گوید: "ضرورت مادر اختراع است." تحریم ها ایده آل ترین وضعیت را ایجاد نکرده است. ما نمی خواهیم تحت تحریم قرار بگیریم. ما نمی خواهیم آنها را دعوت کنیم که ما را تحریم کنند. اینطور نیست.
ما می خواهیم با هر کشوری در جهان رابطه داشته باشیم. ما کاملاً به این اعتقاد داریم و ادعای دیگری نداریم. اما نکته اینجاست که ما مجموعه ای از آرزوها و اهداف داریم که برای ما بسیار مهم است. آنها در طول 40 سال گذشته ما را با سختی‌های زیادی متحمل شده‌اند تا هزینه‌های دستیابی به آن آرمان‌ها را افزایش دهیم، اما ما همه آنها را (تحمل کرده‌ایم).
وقتی آنها از فروش چیزی به ما امتناع می کردند، ما همان کالاها را یا با فناوری کمتر یا با هزینه های بالاتر تولید می کردیم.
تحریم ها باعث شد که از پتانسیل خود استفاده کنیم. ما را مجبور کردند به دنبال چیزی برویم که داشتیم اما نادیده می گرفتیم. البته این مکان ایده آلی برای شروع نبود.
همانطور که قبلاً گفتم، ممکن است ما با تولید کالاهایی با فناوری کمتر پیچیده یا از طریق فرآیندهای تولید پرهزینه شروع کرده باشیم.
غلامرضا مرحبا، نماینده مجلس، سخنگوی کمیسیون اقتصادی
ایران که یک جنگ 8 ساله را در انزوا تحمل کرده است، در واقع بیش از پیش مصمم به کار روی دفاع و دانش فنی خود، از موشک های بالستیک گرفته تا برنامه هسته ای صلح آمیز برای تولید بیشتر انرژی و اهداف پزشکی است.
برای ایران، محاصره یک محاصره است، چه حمله نظامی باشد و چه تحریم های عمدی فلج کننده. هدف از مذاکرات هسته‌ای وین، لغو تحریم‌های غیرقانونی آمریکا علیه ایران است که به تهران امکان می‌دهد به برنامه هسته‌ای خود بازگردد و از غرب کمک کند تا تجارت خارجی خود را راه‌اندازی کند.
ایران صرفاً منتظر غرب نیست، بلکه قبلاً سیاست «تکیل به شرق» را در پیش گرفته است. تحولات منطقه ای در راستای هدف آمریکا برای انزوا و مهار کامل ایران در داخل مرزهای خود نبوده است.
آیا تحریم ها می تواند مشکلات بلندمدتی را برای تامین نیازهای کشور ایجاد کند، اگر چنین است راه حل چیست؟
شاید یکی از پیامدهای مثبت آن همین حالا به عنوان راه حلی در قالب تولید داخلی باشد که با انگیزه تحریم ها مانع آن شده و در نتیجه کشور را از تحریم کنندگانش مستقل می کند.
ما می توانیم منابع و مواد اولیه مورد نیاز خود را از منابع مختلف چه در داخل و چه از بازارهای خارجی و با برنامه ریزی صحیح و کنار گذاشتن بسیاری از اشتباهات و آزمون ها و خطاهای انجام شده در سال های گذشته تهیه کنیم.
در چنین سناریویی، اولین پاسخ ما به کشورهای تحریم کننده این است که شما خود را از بازار ایران حبس کرده اید و خود را از تجارت با ما محروم کرده اید. این هزینه ای است که به شما تحمیل می شود. ما می توانیم منابع خود را از جاهای دیگر بدست آوریم. ممکن است هزینه بیشتری داشته باشد، اما ما این کار را انجام خواهیم داد، زیرا منجر به دستاوردهای ملی بسیار بالاتری می شود.
مهم است که به آنها این پیام را ارسال کنیم که اولین پیامد تحریم های شما این است که تحریم ها آنها را از استفاده از فرصت های منحصر به فردی که می توانند با تجارت و داشتن روابط اقتصادی با ایران برخوردار شوند، محروم کرده است. خود را از آنها محروم کرده اند.
غلامرضا مرحبا، نماینده مجلس، سخنگوی کمیسیون اقتصادی
از زمان خروج غیرقانونی ایالات متحده در سال 2018 از برجام یا توافق هسته ای ایران، و حتی بیشتر از آن از سال 2020، ایران در دور زدن تحریم های ایالات متحده بر صادرات نفت خام خود کاملاً ماهر شده است.
ممکن است مجبور شده باشیم برای جذب خریدارانی که راحت از تحریم‌ها دور می‌شوند، تخفیف‌های شدیدی ارائه دهیم، اما به گفته تاجران، مشتریان جدیدی برای نفت خام ایران ظاهر شده‌اند، به‌ویژه که بسیاری از اقتصادهای آسیایی، از جمله چین، دوباره بازگشته‌اند.
سیاست ایالات متحده با آزمون و خطا
از زمان انقلاب اسلامی ایران در سال 1979، آمریکا و متحدانش اغلب اقدامات اقتصادی سختگیرانه‌ای را علیه تهران از طریق سازمان ملل انجام داده‌اند، به امید امتیازاتی که به نظر می‌رسد هرگز محقق نشود.
از سال 1979 و تسخیر سفارت ایالات متحده در تهران، ایالات متحده سیاست دوگانه خود را به کار گرفته است که در را برای مذاکره باز می گذارد و در عین حال زندگی را با مشکلات اقتصادی دشوار می کند، به این امید که ایران سیاست خود را تغییر دهد، یا اینکه مردم به دولت فشار بیاورند. به انجام این کار. با این تفاوت که آنطور که واشنگتن تصور می کرد نتیجه ای حاصل نشد.
با نگاهی به سوابق آمریکا، برای بسیاری، تحریم های ایالات متحده در بهترین حالت معادل گفتن «سگ بد» یا یک سیلی بر مچ دست است.
جولیا گراووگل و کریستین فون سوست از مؤسسه مطالعات جهانی و منطقه ای آلمان و آماندا لیخت از SUNY بینگهمتون ، با نگاهی به ادبیات علوم سیاسی دریافتند که هیچ ارتباط واقعی بین درد و رنج تحمیل شده تحریم ها بر شهروندان عادی و افزایش مخالفت وجود ندارد. – جنبش های اعتراضی دولت
در واقع تهدید تحریم ها، به ویژه تحریم های «هوشمند» است که سابقه بهتری دارد. تحریم های هوشمند چیزی است که نخبگان را هدف قرار می دهد، اما اقتصاد گسترده تر را هدف قرار نمی دهد و بنابراین به شهروندان عادی آسیب نمی رساند.
چگونه کشورهای تحریم شده می توانند تحریم ها را مدیریت کنند
تحریم ها دو جنبه دارد. یکی جنبه منفی که منجر به افزایش هزینه ها، ایجاد کمبود و نارضایتی در بین مردم می شود که محسوس بوده است. جنبه دیگر، اگر به درستی مدیریت شود، می تواند تهدیدها را به فرصت تبدیل کند.
به عنوان مثال بنزین را در نظر بگیرید. واردات بنزین ما را تحریم کردند. روزانه 70 میلیون لیتر بنزین مصرف می کردیم که یک سوم آن وارداتی و مابقی آن در داخل پالایش می شد. متوجه شدیم که دشمنان با هدف قرار دادن گاز می خواهند زندگی روزمره ما را مختل کنند. بنابراین بلافاصله تمام تلاش خود را در پالایشگاه ها گذاشتیم تا بتوانند بنزین بیشتری تولید کنند و به زودی دوباره ذخایر ما پر شد.
این به این معنی بود که ما فرضیاتی را ایجاد کردیم و به آنها عمل کردیم. در مناطقی که برنامه ریزی دقیقی داشتیم، توانستیم در مقابل فشار مقاومت کنیم. همین امر در مورد فناوری ها و نوآوری ها در بخش تولید نیز صادق است.
آنتی بیوتیک را تصور کنید. ما متوجه شدیم که کمبود دارو وجود دارد و دشمنان می توانند با آن به ما فشار بیاورند. بنابراین بلافاصله وارد عمل شدیم.
حرف من این است که اگر نتیجه تحریم ها را با دقت بررسی کنیم، می توانیم جنبه منفی تحریم ها را به جنبه های مثبت تولید تبدیل کنیم.
یحیی آل اسحاق، وزیر سابق، وزارت بازرگانی
همین مطالعه آلمانی نشان می‌دهد که: «یک تهدید تحریمی باعث می‌شود که اعتراضات ضد دولتی در ماه بعد به میزان قابل توجهی 77 درصد بیشتر شود.» همچنین می‌افزاید: «اگر یک تهدید تحریمی معتبر به دنبال تهدید دیگری بیاید، احتمال اعتراض ۲۱۲ درصد افزایش می‌یابد. اگر تحریم ها نخبگان و نه جمعیت را هدف قرار دهد، این رقم به 400 درصد می رسد.
زمانی که تحریم‌ها واقعاً اعمال می‌شوند، این اثر به قوت خود باقی می‌ماند. …در واقع هیچ یک از اقدامات تحریم های اقتصادی تحمیلی اهمیت آماری در ایجاد اعتراض ندارند.
قطر که تنها توسط دو کشور یعنی عربستان سعودی و امارات متحده عربی و نه کل جهان در محاصره بود، با کمبود کالا در مغازه های خود مواجه شد.
به عنوان مثال، روسیه را در نظر بگیرید که در اخبار زیاد درباره آن شنیده ایم. محرومیت از سوئیفت به تدریج بر بانک های روسیه تأثیر می گذارد و پیشرفت آنها را متوقف می کند. و فقط 10 روز است که تحت تحریم هستند.
اما 42 سال است که از زمان پیروزی انقلاب اسلامی با تحریم مواجه هستیم. ما در 16-17 سال گذشته تحت شدیدترین نوع تحریم‌ها بوده‌ایم، از زمانی که دولت نهم بود تا الان که 6 ماه از عمر دولت سیزدهم می‌گذرد.
اما ایران همچنان محکم ایستاده است.
محمدرضا سبزعلی پور، رئیس مرکز تجارت جهانی ایران
ایران می توانست خیلی بهتر عمل کند. به گفته کارشناسان، تحریم ها فقط 30 درصد از مشکلات اقتصادی ما را جبران می کند. 70 درصد باقیمانده مربوط به سوء مدیریت و فساد خود ماست، اگرچه تحریم ها زمینه را برای فساد و قاچاق کالاهای تحریم شده برای "کمیسیون" قابل توجهی ایجاد کرده است و بودجه صرف شده لزوماً به چرخه مالی کشور باز نمی گردد که منجر به رانتیریسم شود.
دلایل مختلفی وجود دارد که چرا ما اینقدر انعطاف پذیری داشته ایم. از یک جهت، ایران کشوری وسیع با تنوع آب و هوایی و منابع معدنی بسیار بالاست. در هر گوشه ای از این کشور فرصت هایی وجود دارد، منابعی که حتی چندین کشور اروپایی در مجموع ممکن است آن را نداشته باشند.
اگر بتوانیم با برنامه ریزی درست و مناسب از این ظرفیت خدادادی بی نظیری که در این کشور وجود دارد در کنار ظرفیت نیروی کار جوان تحصیل کرده و با انگیزه ای که در کشور داریم به خوبی استفاده کنیم، می توانیم هزینه تحریم ها را نیز افزایش دهیم. برای دشمنان ما ما می توانیم به آنها این پیام را بفرستیم که ما ملتی نیستیم که بتوان (از طریق بودن) تحریم کرد.
غلامرضا مرحبا، نماینده مجلس، سخنگوی کمیسیون اقتصادی
چالش‌ها و راه‌حل‌هایی برای سوء مدیریت و فساد وجود داشته است، مانند یکپارچه کردن همه دستگاه‌های دولتی و وزارتخانه‌های مرتبط، ایجاد صندوق توسعه ملی برای حمایت از اقتصاد مقاومتی دانش‌بنیان.
اما یک دولت "چاق" همراه با بخش خصوصی "لاغر" منجر به مصرف صندوق توسعه برای هزینه‌ها و اسراف‌های دولتی شده است تا در صنعت.
قرار بود این صندوق ذخیره ای باشد که با دلارهای پتروی اضافی نگهداری و تکمیل شود تا در تولید و صنعت استفاده شود. اما این بخش تحت کنترل دولت است و هسته تولید آن چنان که باید «چاق» نیست.
متاسفانه اقتصاد مقاومتی در کشور به یک موضوع سیاسی تبدیل شده است. قرارگاه های مختلف بر سر اقداماتی که در اقتصاد مقاومتی باید انجام دهند با یکدیگر اختلاف دارند و تنها به دلیل اینکه از طرف مقابل آمده اند، راه یکدیگر را می بندند.
این در حالی است که همه کشورها از اقتصاد مقاومتی استفاده کرده اند، اگرچه نام ها ممکن است متفاوت باشد. آمریکا اقتصاد مقاومتی دارد. معنی آن چیست؟ این بدان معناست که ما می خواهیم اقتصادهایمان مقاوم و قدرتمند باشند.
چه کسی اقتصاد قدرتمند و مقاومتی نمی خواهد؟ کره جنوبی، ژاپن، آلمان، ایالات متحده و دیگران دارای اقتصاد مقاومتی بوده اند. هرکسی اسم متفاوتی برای آن داشت. همه آنها به اقتصادهای قوی تبدیل شده و به ابرقدرت ها تبدیل شده اند.
ما باید بیشتر روی این موضوع کار کنیم. ما برای آن به برجام نیاز نداریم. من متقاعد شده‌ام که حتی بدون برجام و با وجود تحریم‌ها، می‌توانیم کشور را توسعه دهیم.
محمدرضا سبزعلی پور، رئیس مرکز تجارت جهانی ایران
در شورای عالی امنیت ملی نهادی به نام ستاد تدابیر ویژه متشکل از چند وزیر و مقامات مختلف تشکیل شد که به مطالبات خاصی موافقت می کرد.
به عنوان مثال، ممکن است افرادی وجود داشته باشند که نمی توانند گندم یا مواد اولیه وارد کنند. آنها نمی توانستند از طریق روش های متعارف از جمله مناقصه یا مزایده وارد شوند، بنابراین راهی جز تهیه آنها از راه های غیرقانونی و غیر متعارف نداشتند.
آنها پرونده خود را به کمیته ای که من در آن زمان دبیر آن بودم، می فرستادند. پس از طرح مخفیانه موضوع، به آنها اجازه داده شد. حتی گاهی اوقات آنها کالا را با هزینه های بالاتر نیز وارد می کردند.
یحیی آل اسحاق، وزیر سابق، وزارت بازرگانی
با این حال، در حالی که تولیدکنندگان بزرگتر مانند خودروسازان وابسته به مواد خام وارداتی مجبور به کاهش تعدادشان شده‌اند، کسب‌وکارهای کوچک و متوسط جای خالی کالاهای روزمره و مواد اولیه مورد نیاز مردم را پر کرده‌اند.
تولیدکنندگان بزرگ با روزهای سختی روبرو هستند
بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی تولیدکنندگان وسایل نقلیه موتوری، برای مثال، صنعت خودروسازی ایران تولید خود را از 1.4 میلیون خودرو در سال 2017 به 991692 خودرو در سال 2021 کاهش داده است.
شرکت های کوچکتر چگونه هستند؟
یکی از مشکلات ما این است که دولت هنوز بخش خصوصی را آنطور که باید و شاید نپذیرفته و به رسمیت نمی شناسد، از بخش خصوصی آنطور که باید استفاده نمی کند.
دولت باید این واقعیت را درک کند که دولت ها ملت ها را نمی سازند. در هیچ کجای دنیا اینطور نبوده است.
این بخش خصوصی است که کشوری را می سازد، دولت ها تنها نهادها را برای هموار کردن راه، اجرای سیاست های صحیح و رفع مشکلات تسهیل می کنند.
محمدرضا سبزعلی پور، رئیس مرکز تجارت جهانی ایران
به دلیل تحریم های آمریکا در سال 2018، شرکت فرانسوی لوازم آرایشی لورآل مذاکرات خرید با زرسیما نامی رسا را کنار گذاشت، در نتیجه، این شرکت ایرانی خط تولید خود را راه اندازی کرد که از آن زمان جایگزین لورآل در بسیاری از آرایشگاه های تهران شده است.
این شرکت گفت تمرکز داخلی آن به آن اجازه می دهد تا حدود 450 کارگر را حفظ کند، همانطور که در سال 2020 گزارش شده است.
شرکت تولیدکننده لوازم خانگی ایرانی پاکشوما با ساخت اولین ماشین ظرفشویی تولید داخل به نام ژوزفین پس از مخترع آمریکایی این دستگاه، ژوزفین کوکرین، از خروج رقبای بسیار بزرگتر کره جنوبی، ال جی الکترونیکس و سامسونگ، نهایت استفاده را برد.
به گفته مدیر بازاریابی این شرکت، مهرداد نیکزاد، فروش ماشین ظرفشویی و ماشین لباسشویی پاکشوما از سال 2018 تا 2020 به ترتیب 40 درصد و 55 درصد افزایش یافته است و به این شرکت اجازه می دهد تا 600 کارگر استخدام کند.
چه داخلی و چه وارداتی، برخی از اقلام را فقط باید از منابع خارجی تهیه کرد که ایران با موفقیت انجام داده است.
ما تمام تلاش خود را برای تامین کالاهای اساسی با وجود تمام مشکلاتی که در زنجیره تامین وجود داشت انجام دادیم. 24 کالای ضروری برای مردم را شناسایی کردیم. آنها شامل روغن نباتی، برنج، ذرت، دارو و غیره بودند.
ما برای 24 کالا با در نظر گرفتن تمامی عوامل موثر در تامین، توزیع، نظارت و سیستم تصمیم گیری برنامه ریزی کردیم تا بتوانند به راحتی و با کمترین نوسان قیمت به دست 60 میلیون ایرانی برسند تا نگرانی ها را به طور کامل برطرف کنیم. از شهروندان
یحیی آل اسحاق، وزیر سابق، وزارت بازرگانی
طبیعتا هیچ کشوری نمی تواند و نباید 100 درصد تمام مواد مورد نیاز خود را به تنهایی تولید کند، زیرا بحث مزیت نسبی و مطلق وجود دارد.
هر کشوری در تولید محصولات یا ارائه خدمات مزیتی دارد. برخی از قدرت‌ها، با سابقه استعماری، از این موضوع برای فشار بر کشورهای مستقل استفاده کردند.
از روز پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی در ایران، دشمنان ما و کسانی که منافع خود را در ایران از بین رفته می‌دانستند، کشورمان را تحریم کردند.
غلامرضا مرحبا، نماینده مجلس، سخنگوی کمیسیون اقتصادی
معاون سازمان صنایع کوچک و شهرک های صنعتی ایران هفته گذشته به خبرگزاری دولتی ایرنا گفت: در سال 2020 حدود 1000 شرکت کوچک و متوسط برای 17000 شغل ایجاد یا بازآفرینی کردند.
به گفته این سازمان، آنها 92 درصد از شرکت های تولیدی و 45 درصد مشاغل صنعتی این کشور را تشکیل می دهند.
بر اساس آمارهای دولتی، بیکاری ایران در دهه منتهی به سال 2020 از 12.3 درصد به 9.5 درصد کاهش یافته است.
بنابراین، اگر تحریم ها به طور ناخواسته به صنعت کشور کمک کرده است، شاید آن را در مسیر استقلال صادرات نفت خام خود قرار داده است.
تا چه حد و کدام کسب و کارها در محدودیت ها و کمبودهای فعلی فرصت یافته اند؟
نظام حکومتی در ایران نه لیبرال است و نه سوسیالیستی. از بنگاه‌های خصوصی حمایت می‌کند و در عین حال از طریق مؤسسات خیریه دولتی مانند بنیاد یاری امام خمینی (ره) از فقرا حمایت می‌کند.
عملکرد واقعی این بنیادها ممکن است مشکوک باشد، اما بستری برای کار خوب است، اما کار خوب نباید به ضرر اقتصاد ملی یا سایر رده‌های جامعه غیر از آن‌هایی که تحت حمایت بنیاد مذکور هستند، تمام شود.
همچنین می‌توانید به وب‌سایت پرس تی‌وی در آدرس‌های جایگزین زیر دسترسی داشته باشید:
www.presstv.ir
www.presstv.co.uk
IOS:
1. روی دکمه "اشتراک گذاری" در نوار پایین کلیک کنید
2. گزینه «افزودن به صفحه اصلی» را انتخاب کنید
3. روی «افزودن» در بالا کلیک کنید
اندروید :
1. روی دکمه "…" کلیک کنید
2. گزینه «افزودن به صفحه اصلی» را انتخاب کنید
